– سوختگی نیمه ضخامت بیشتر از ۱۰ درصد سطح کل بدن
– سوختگی هایی که صورت، دستها، پاها، ناحیه ژنیتال و پرینه و مفاصل بزرگ را درگیر کرده باشند.
– سوختگی درجه سه در همهی گروهها
– سوختگی های الکتریکی شامل سوختگیهای ناشی از رعد و برق
– سوختگی های شیمیایی
– سوختگی های استنشاقی
– سوختگی در افراد مبتلا به بیماریهای زمینهای که ممکن است مدیریت سوختگی را پیچیده کرده یا بهبود سوختگی را به تعویق بیاندازد و یا سبب افزایش مرگومیر شود.
– در مواردی که سوختگی با تروما همراه باشد( مثل شکستگی) و سوختگی سبب افزایش مرگ و میر و ابتلای بیمار شود. در این گونه شرایط، اگر تروما خطر بیشتری نسبت به سوختگی برای بیمار ایجاد کند،بیمار ابتدا باید تحت درمان اختلال ناشی از تروما در یک مرکز مرتبط قرار گرفته سپس به مرکز سوختگی منتقل شود. در چنین مواردی تصمیم نهایی براساس تشخیص و قضاوت پزشک و بنا بر دستورالعمل های موسسه گرفته می شود.
– کودکان دچار سوختگی که امکانات مراقبت کافی برای آنها وجود نداشته باشد.
– بیماران دچار سوختگی که نیازمند مداخلات خاصی در زمینه های اجتماعی، عاطفی و روانی و بازتوانی داشته باشند.
منبع:
.Jeschke M G, Kamolz L P, Shahrokhi Sh(2013)Burn Care and Treatment: Practical Guide, New York: Springer