هدف از پیشگیری استرس اولسر جلوگیری از بروز آن نیست (چراکه تقریبا بلافاصله پس از پذیرش بروز می کنند)، بلکه هدف پیشگیری از خونریزی قابل توجه از این زخم ها می باشد.
پیشگیری به طور اولیه برای بیماران با شرایط خاصی که قبلا به آن در مطالب گذشته پرداخته ایم و به طور خاص برای بیماران تحت ونتیلاتور( بیشتر از ۴۸ ساعت) و مبتلا به اختلال انعقادی قابل توجه حائز اهمیت است.
روش های پیشگیری
روش اصلی پیشگیری کننده خونریزی از زخم های ناشی از استرس، مهار تولید اسید معده است که به این منظور آنتاگونیست های گیرنده هیستامینی نوع دو یا مهارکننده های پمپ پروتون استفاده شده و PH معده بیشتر یا مساوی ۴ حفظ می شود.
روش دیگر استفاده از داروهای محافظ سلول( سوکرالفات)(Sucralfate) است. این دارو بدون تغییر اسیدیته معده از بخش آسیب دیده مخاط معده محافظت می کند.
مروری بر داروها
آنتاگونیست های گیرنده هیستامینی نوع دو
مهار ترشح اسید با آنتاگونیست های گیرنده هیستامینی نوع دو متداول ترین روش پیشگیری از استرس اولسر است. داروهای شایع مورد استفاده رانیتیدین و سایمتیدین است.
مهارکننده های پمپ پروتون
مهار کننده های پمپ پروتون داروهای قوی سرکوب کننده اسید می باشند. این داروها از طریق باند شدن با پمپ های غشایی ترشح کننده یون هیدروژن از سلول های پاریتال معده عمل می کنند. داروهای شناخته شده این گروه لانزوپرازول، امپرازول و پنتوپرازول اند.
سوکرالفات
سوکرالفات نمک آلومینیومی سولفات سوکروز است که به طور اولیه به قسمت های آسیب دیده غشای معده متصل می شود و یک پوشش چسبناک تشکیل می دهد. این پوشش از سطح صدمه دیده در برابر اسیدهای مجرایی و پروتئولیزپپسین محافظت می کند. این دارو به عنوان یک حفاظ یا داروی محافظ سلولی دسته بندی می شود و تاثیری بر ترشح اسید معده ندارد.
منبع:
مارینو پ ال:ICU مارینو ۲۰۱۴، ترجمه: مرادی مجد پ و همکاران، چاپ اول، ۱۳۹۴، تهران: انتشارات اندیشه رفیع.