دلایل سداسیون در بخش مراقبت ویژه
ایجاد فراموشی:
ایجاد فراموشی متناسب با پروسیجرها و سایر تدابیر مراقبتهای ویژه تهاجمی انجام میگیرد.
افزایش تحمل تهویه مکانیکی:
تقلای زیاد، غیرموثر و ناهماهنگ تنفسی منجر به افزایش کار تنفس و مصرف اکسیژن میشود. کاربرد سداتیو در چنین شرایطی ممکن است ضرورت یافته و در پارهای موارد منجر به نجات زندگی بیمار شود.
رفع اضطراب و ترس:
اضطراب و ترس در بیماران بدحال ولی هوشیار وجود دارد.
وجود بیقراری و برای حفظ ایمنی بیمار:
بیقراری شامل هرگونه فعالیتی است که به ظاهر غیرمفید و بالقوه صدمه زننده است. بیمار ممکن است نسبت به فعالیت آگاهی داشته باشد و قادر به بیان علت آن باشد اما در اغلب موارد بیماران نسبت به بیقراری آگاه نیستند.
کنترل عوارض محرومیت از خواب:
محرومیت از خواب در بیماران بدحال شایع است. گرچه بیماران به ظاهر ممکن است استراحت داشته باشند اما از نظر جسمی هرگز مراحل خواب، بهخصوص خواب عمیق( مرحله ۳و ۴ خواب بدون حرکات سریع چشمی( nonREM) و خواب همراه با حرکات سریع چشم( REM) ) را تجربه نمی کنند.
پیشگیری از بروز دلیریوم:
دلیریوم در ۵۰ تا ۸۰ درصد بیماران بدحال دیده میشود. آگاهی از دلیریوم بالقوه و تشخیص هرچه سریعتر آن اساس ادارهی موثر و پیشگیری از برآیندهای نامطلوب آن است.
منبع:
کتاب ضروریات پرستاری مراقبتهای ویژه، چولای م و برنز س، ترجمه آتش زاده شوریده و همکاران، نشر جامعه نگر، تهران، چاپ اول، ۱۳۹۰.