چست تیوب یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر است که با هدف تسهیل و بهبود قابلیت اتساع ریه در فضای پلور قرار داده میشود. این لوله امکان خروج ترشحات، خون و هوا از فضای پلور را فراهم کرده و به برقراری فشار مناسب برای اتساع ریه کمک میکند همچنین برای پیشگیری از پنوموتوراکس فشارنده میتوان آن را به دستگاه ساکشنمتصل کرد.
اندیکاسیونهای کارگذاری چست تیوب بروز اختلالاتی چون: پنوموتوراکس، هموتوراکس، هیدروتوراکس و امپیم است همچنین چست تیوب بعد از عمل جراحی برای پیشگیری یا محدود کردن عوارض بعضی از اعمال جراحی در ناحیه قفسه سینه، کارگذاشته میشود. کارگذاری چست تیوب با هدف ورود مایعات به داخل فضای پلور(داروهای شیمیدرمانی و مواد اسکلروتیک برای درمان پلورال افیوژن عودکننده) نیز صورت میگیرد.
چست تیوب معمولا در خط میدآگزیلاری سمت ریهی آسیب دیده در فضای بین دندههای چهارم و پنجم قرار داده میشود.
مسئولیتهای پرستار:
قبل از پروسیجر:
- ارائه توضیحات کافی در مورد پروسیجر به بیمار
- کسب رضایت از بیمار
- کنترل وسایل مورد نیاز
- قرار دادن بیمار در پوزیشن مناسب( بستگی به علت چست تیوب گذاری دارد اما عموما در پوزیشن خوابیده به پشت است درحالیکه ملحفهای در زیر شانههای او قرار داده میشود)
- کنترل علایم حیاتی و وضعیت اکسیژناسیون بیمار
- اطمینان از آمادگی دستگاه ساکشن و در دسترس بودن تجهیزات اکسیژن درمانی
- اطمینانبخشی به بیمار و کاهش اضطراب وی
- تجویز مسکن در صورت نیاز
- آمادهسازی سیستم عایق آبی
بعد از پروسیجر:
- بررسی وضعیت تنفسی بیمار و سمع ریه دارای چست تیوب از ورود و خروج هوا
- کنترل چست تیوب بلافاصله پس از کارگذاری و بعد از آن هر دو ساعت از نظر قرار گرفتن در محل مناسب( وجود اوسیلاسیون)، حجم و کیفیت ترشحات درناژ شده، چک وجود حباب هوا در باتل که نشاندهندهی نشت هوا است، همچنین وجود آمفیزم زیرجلدی
- چارت حجم ترشحات درناژ شده
- قرار دادن بیمار در پوزیشن نیمه نشسته
- کنترل پانسمان و پوست اطراف ناحیه ورود چست تیوب
- تغییر پوزیشن بیمار هر دو ساعت
- اطمینان از قرار داشتن سیستم درناژ چست تیوب پایین تر از سطح قلب و در راستای مناسب
- بهعنوان یک قانون کلی:خودداری از کلمپ کردن چست تیوب
- خودداری از دستکاری، دوشیدن و دستکاری چست تیوب
- ثبت گزارش پرستاری